Reviews Pirot

Pirot is in de 3e eeuw ontstaan als Romeinse legerplaats. Van toen dateert de locatie van het fort (Tvrđava). 6e eeuwse Byzantijnse documenten beschrijven dat Turres (toren) uitgebreid moet worden. Het fort heet nu Momčilov grad (Momčilo’s Stad). Hij was een Bulgaarse huurling en zelfverklaarde hertog die, zoals een gedicht beschrijft, in 1329 de stad heeft bewaakt en het fort heeft uitgebreid. In 1422 is Pirot in Turkse handen gevallen en tot 1877 gebleven.

In de Byzantijnse en Turkse tijd lag Pirot op de drukke route van Constantinopel naar Belgrado. In de Turkse tijd was de stad behoorlijk welvarend daar de Turken de traditionele geweven tapijten uit Pirot hooglijk waardeerden. In tegenstelling tot Perzische tapijten zijn de tapijten aan beide kanten voorzien van een motief met kleurenpatronen met vaak rood als overheersende kleur. Voor de wol was het houden van schapen noodzakelijk. Een ander hoog gewaardeerd regionaal product was en is nog steeds kaas: schapen, koeien, gemengd.

De Nišava Rivier verdeelt Pirot in twee delen. Beide delen hebben een grote orthodoxe kerk. De oudste ligt in het Pazar gedeelte (oorspronkelijk gemixt Turks en Servisch) en is gebouwd in 1834. De tweede ligt in het Tijabar gedeelte, dat exclusief Servisch was. Beide kerken hebben iconen waaraan geneeskrachtige werking wordt toegedicht. Het huis van Hristić (Muzej Ponišavlje) is gevestigd in Tijabari en is een van de mooiste Balkan huizen van de 19e eeuw. Het is nu een museum met tapijten, aardewerk en traditionele kostuums. Heel dichtbij ligt het mooie Bela mačka (Witte kat) gebouw, dat is genoemd naar het restaurant dat vroeger op die plaats stond. In de Srpskih Vladara Ulcića zijn verschillende gebouwen uit de Turkse tijd te zien. Eens was deze straat onderdeel van de route die leidde naar Constantinopel (Istanbul). Wandel de Dragoljub Milenković Ulciča en je zult de in 1907 gebouwde Hogeschool zien en het L-vormige gemeentehuis. Verstopt door de stad heen zijn er mooie plekjes.